نقش زهکشی Nasobiliary ERCP

ERCP اولین انتخاب برای درمان سنگهای مجرای صفراوی است. پس از درمان ، پزشکان غالباً یک لوله زهکشی بینی را قرار می دهند. لوله زهکشی بینی معادل قرار دادن یک انتهای یک لوله پلاستیکی در مجرای صفراوی و انتهای دیگر از طریق اثنی عشر است. ، معده ، دهان ، زهکشی بینی به بدن ، هدف اصلی تخلیه صفرا است. از آنجا که پس از عمل در مجرای صفراوی ، ورم ممکن است در انتهای پایین مجرای صفراوی ، از جمله باز شدن پاپیلا اثنی عشر ، که منجر به زهکشی صفراوی ضعیف می شود ، رخ دهد و پس از ضعیف شدن زهکشی صفراوی ، کولانژیت حاد رخ خواهد داد. هدف از قرار دادن مجرای بینی این است که اطمینان حاصل شود که صفرا می تواند در هنگام وجود ورم در نزدیکی زخم جراحی در مدت زمان کوتاهی پس از عمل ، جریان یابد ، به طوری که کولانژیت حاد بعد از عمل رخ نخواهد داد. استفاده دیگر این است که بیمار از کولانژیت حاد رنج می برد. در این حالت ، خطر ابتلا به سنگ در یک مرحله نسبتاً زیاد است. پزشکان غالباً یک لوله زهکشی بینی را در مجرای صفراوی قرار می دهند تا صفرا کثیف آلوده و غیره را تخلیه کنند. برداشتن سنگ پس از پاکسازی صفرا یا عفونت به طور کامل بهبود یافته است و این روش را ایمن تر می کند و بیمار سریعتر بهبود می یابد. لوله زهکشی بسیار نازک است ، بیمار احساس درد آشکار نمی کند و لوله زهکشی برای مدت طولانی قرار نمی گیرد ، معمولاً بیش از یک هفته.