یک مقاله برای بررسی ده تکنیک برتر لوله گذاری برای ERCP

ERCP یک فناوری مهم برای تشخیص و درمان بیماری‌های صفراوی و پانکراس است. از زمان ظهور، ایده‌های جدید زیادی برای درمان بیماری‌های صفراوی و پانکراس ارائه داده است. این فناوری محدود به "رادیوگرافی" نیست. این فناوری از فناوری تشخیصی اولیه به نوع جدیدی تبدیل شده است. تکنیک‌های درمانی شامل اسفنکتروتومی، برداشتن سنگ مجرای صفراوی، تخلیه صفرا و سایر روش‌ها برای درمان بیماری‌های سیستم صفراوی و پانکراس است.

میزان موفقیت لوله‌گذاری انتخابی مجرای صفراوی برای ERCP می‌تواند به بیش از ۹۰٪ برسد، اما هنوز مواردی وجود دارد که دسترسی دشوار به مجاری صفراوی باعث شکست لوله‌گذاری انتخابی مجرای صفراوی می‌شود. طبق آخرین اجماع در مورد تشخیص و درمان ERCP، لوله‌گذاری دشوار را می‌توان به صورت زیر تعریف کرد: زمان لوله‌گذاری انتخابی مجرای صفراوی نوک پستان اصلی ERCP معمولی بیش از ۱۰ دقیقه باشد یا تعداد تلاش‌های لوله‌گذاری بیش از ۵ بار باشد. هنگام انجام ERCP، اگر لوله‌گذاری مجرای صفراوی در برخی موارد دشوار باشد، باید استراتژی‌های مؤثر به موقع انتخاب شوند تا میزان موفقیت لوله‌گذاری مجرای صفراوی بهبود یابد. این مقاله مروری سیستماتیک بر چندین تکنیک لوله‌گذاری کمکی مورد استفاده برای حل مشکل لوله‌گذاری مجرای صفراوی دشوار انجام می‌دهد، با هدف ارائه مبنای نظری برای آندوسکوپیست‌های بالینی تا در هنگام مواجهه با مشکل لوله‌گذاری مجرای صفراوی برای ERCP، یک استراتژی پاسخ انتخاب کنند.

تکنیک سیم راهنمای تکی، SGT

تکنیک SGT استفاده از یک کاتتر حاجب برای ادامه تلاش برای لوله‌گذاری مجرای صفراوی پس از ورود سیم راهنما به مجرای پانکراس است. در روزهای اولیه توسعه فناوری ERCP، SGT یک روش رایج برای لوله‌گذاری صفراوی دشوار بود. مزیت آن این است که کار با آن ساده است، نوک پستان را ثابت می‌کند و می‌تواند دهانه مجرای پانکراس را اشغال کند و پیدا کردن دهانه مجرای صفراوی را آسان‌تر می‌کند.

گزارش‌هایی در منابع علمی وجود دارد که پس از شکست لوله‌گذاری مرسوم، انتخاب لوله‌گذاری با کمک SGT می‌تواند لوله‌گذاری مجرای صفراوی را در حدود ۷۰ تا ۸۰ درصد موارد با موفقیت کامل کند. این گزارش همچنین اشاره می‌کند که در موارد شکست SGT، حتی تنظیم و استفاده از دو ...سیم راهنمااین فناوری میزان موفقیت لوله‌گذاری مجرای صفراوی را بهبود نبخشید و میزان بروز پانکراتیت پس از ERCP (PEP) را کاهش نداد.

برخی مطالعات همچنین نشان داده‌اند که میزان موفقیت لوله‌گذاری SGT کمتر از لوله‌گذاری دابل تراکئوستومی است.سیم راهنمافناوری و فناوری اسفنکتروتومی پاپیلاری ترانس پانکراس. در مقایسه با تلاش‌های مکرر SGT، اجرای زودهنگام دوسیم راهنمافناوری یا فناوری پیش از برش می‌تواند نتایج بهتری را به همراه داشته باشد.

از زمان توسعه ERCP، فناوری‌های جدید متنوعی برای لوله‌گذاری دشوار توسعه یافته‌اند. در مقایسه با روش تک لوله‌گذاریسیم راهنمافناوری، مزایا واضح‌تر و میزان موفقیت بالاتر است. بنابراین، تکسیم راهنمااین فناوری در حال حاضر به ندرت در کلینیک‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد.

II. تکنیک سیم دوگانه، DGT

DGT را می‌توان روش اشغال مجرای پانکراس با سیم راهنما نامید، که به این صورت است که سیم راهنما را که وارد مجرای پانکراس می‌شود، رها می‌کنند تا آن را ردیابی و اشغال کند و سپس سیم راهنمای دوم را می‌توان دوباره بالای سیم راهنمای مجرای پانکراس قرار داد. لوله‌گذاری انتخابی مجرای صفراوی.

مزایای این رویکرد عبارتند از:

(1) با کمک یکسیم راهنماپیدا کردن دهانه مجرای صفراوی آسان‌تر است و لوله‌گذاری در مجرای صفراوی را روان‌تر می‌کند.

(2) سیم راهنما می‌تواند نوک سینه را ثابت کند.

(3) تحت هدایت مجرای پانکراسسیم راهنما، می‌توان از مشاهده مکرر مجرای پانکراس جلوگیری کرد و در نتیجه تحریک مجرای پانکراس ناشی از لوله‌گذاری مکرر را کاهش داد.

دومونسو و همکارانش متوجه شدند که می‌توان یک سیم راهنما و یک کاتتر کنتراست را همزمان وارد سوراخ بیوپسی کرد و سپس یک مورد موفقیت‌آمیز از روش اشغال مجرای پانکراس با سیم راهنما را گزارش کردند و نتیجه گرفتند کهسیم راهنماروش اشغال مجرای پانکراس برای لوله گذاری مجرای صفراوی موفقیت آمیز است. میزان تأثیر مثبتی دارد.

مطالعه‌ای روی DGT توسط لیو درن و همکارانش نشان داد که پس از انجام DGT روی بیمارانی که لوله‌گذاری مجرای صفراوی ERCP در آنها دشوار بود، میزان موفقیت لوله‌گذاری به ۹۵.۶۵٪ رسید که به طور قابل توجهی بالاتر از میزان موفقیت ۵۹.۰۹٪ لوله‌گذاری مرسوم بود.

یک مطالعه آینده‌نگر توسط وانگ فوکوان و همکارانش نشان داد که وقتی DGT برای بیمارانی که لوله‌گذاری مجرای صفراوی ERCP در گروه آزمایش برایشان دشوار بود، اعمال شد، میزان موفقیت لوله‌گذاری به ۹۶٪ رسید.

مطالعات فوق نشان می‌دهد که استفاده از DGT در بیمارانی که لوله‌گذاری مجرای صفراوی برای ERCP برایشان دشوار است، می‌تواند به طور مؤثری میزان موفقیت لوله‌گذاری مجرای صفراوی را بهبود بخشد.

کاستی‌های DGT عمدتاً شامل دو نکته زیر است:

(1) پانکراسسیم راهنماشاید در حین لوله گذاری مجرای صفراوی یا دومی از دست رفته باشدسیم راهنماممکن است دوباره وارد مجرای پانکراس شود.

(2) این روش برای مواردی مانند سرطان سر پانکراس، پیچ خوردگی مجرای پانکراس و شکافت پانکراس مناسب نیست.
از منظر میزان بروز PEP، میزان بروز PEP در بیماران مبتلا به DGT کمتر از لوله‌گذاری مجرای صفراوی معمولی است. یک مطالعه آینده‌نگر نشان داد که میزان بروز PEP پس از DGT تنها 2.38٪ در بیماران ERCP با لوله‌گذاری دشوار مجرای صفراوی بوده است. برخی از مقالات اشاره می‌کنند که اگرچه DGT میزان موفقیت بالاتری در لوله‌گذاری مجرای صفراوی دارد، اما میزان بروز پانکراتیت پس از DGT در مقایسه با سایر اقدامات درمانی همچنان بیشتر است، زیرا عمل DGT ممکن است باعث آسیب به مجرای پانکراس و دهانه آن شود. با وجود این، اجماع نظر در داخل و خارج از کشور هنوز هم نشان می‌دهد که در موارد لوله‌گذاری دشوار مجرای صفراوی، زمانی که لوله‌گذاری دشوار است و مجرای پانکراس به طور مکرر اشتباه وارد می‌شود، DGT اولین انتخاب است زیرا فناوری DGT دشواری عملیاتی نسبتاً کمتری دارد و کنترل آن نسبتاً آسان است. این روش به طور گسترده در لوله‌گذاری انتخابی دشوار استفاده می‌شود.

III. استنت کانولاسیون-پان-کریتیک با راهنمای سیم، WGC-P5

WGC-PS را می‌توان روش اشغال مجرای پانکراس با استنت نیز نامید. این روش، قرار دادن استنت مجرای پانکراس باسیم راهنماکه به اشتباه وارد مجرای پانکراس می‌شود، سپس آن را بیرون بکشیدسیم راهنماو کانولاسیون مجرای صفراوی را بالای استنت انجام دهید.

مطالعه‌ای توسط هاکوتا و همکارانش نشان داد که WGC-PS علاوه بر بهبود میزان موفقیت کلی لوله‌گذاری با هدایت لوله‌گذاری، می‌تواند از باز شدن مجرای پانکراس نیز محافظت کند و وقوع PEP را به طور قابل توجهی کاهش دهد.

مطالعه‌ای روی WGC-PS توسط زو چوانشین و همکارانش نشان داد که میزان موفقیت لوله‌گذاری دشوار با استفاده از روش اشغال موقت مجرای پانکراس با استنت به 97.67٪ رسیده و میزان بروز PEP به طور قابل توجهی کاهش یافته است.

یک مطالعه نشان داد که وقتی استنت مجرای پانکراس به درستی قرار داده شود، احتمال پانکراتیت شدید بعد از عمل در موارد لوله گذاری دشوار به طور قابل توجهی کاهش می‌یابد.

این روش هنوز کاستی‌هایی دارد. به عنوان مثال، استنت مجرای پانکراس که در طول عمل ERCP قرار داده شده است، ممکن است جابجا شود. اگر استنت پس از ERCP برای مدت طولانی قرار داده شود، احتمال انسداد استنت و انسداد مجرا زیاد خواهد بود. آسیب و سایر مشکلات منجر به افزایش بروز PEP می‌شود. در حال حاضر، مؤسساتی شروع به مطالعه استنت‌های موقت مجرای پانکراس کرده‌اند که می‌توانند خود به خود از مجرای پانکراس خارج شوند. هدف، استفاده از استنت‌های مجرای پانکراس برای جلوگیری از PEP است. چنین استنت‌هایی علاوه بر کاهش قابل توجه بروز حوادث PEP، می‌توانند از سایر عمل‌های جراحی برای برداشتن استنت نیز جلوگیری کرده و بار بیماران را کاهش دهند. اگرچه مطالعات نشان داده‌اند که استنت‌های موقت مجرای پانکراس تأثیر مثبتی در کاهش PEP دارند، اما کاربرد بالینی آنها هنوز محدودیت‌های عمده‌ای دارد. به عنوان مثال، در بیمارانی که مجاری پانکراس نازک و شاخه‌های زیادی دارند، قرار دادن استنت مجرای پانکراس دشوار است. این دشواری تا حد زیادی افزایش می‌یابد و این عمل نیاز به سطح حرفه‌ای بالایی از متخصصان آندوسکوپی دارد. همچنین شایان ذکر است که استنت مجرای پانکراس قرار داده شده نباید در لومن دوازدهه خیلی بلند باشد. استنت بیش از حد بلند ممکن است باعث سوراخ شدن دوازدهه شود. بنابراین، انتخاب روش اشغال استنت مجرای پانکراس هنوز هم باید با احتیاط انجام شود.

IV. اسفنکتروتومی ترانس پانکراتیک، TPS

فناوری TPS عموماً پس از ورود اشتباه سیم راهنما به مجرای پانکراس استفاده می‌شود. سپتوم در وسط مجرای پانکراس در امتداد مسیر سیم راهنمای مجرای پانکراس از ساعت ۱۱ تا ۱۲ برش داده می‌شود و سپس لوله در جهت مجرای صفراوی قرار می‌گیرد تا سیم راهنما وارد مجرای صفراوی شود.

مطالعه‌ای توسط دای شین و همکارانش، TPS و دو فناوری لوله‌گذاری کمکی دیگر را مقایسه کرد. می‌توان مشاهده کرد که میزان موفقیت فناوری TPS بسیار بالا است و به 96.74٪ می‌رسد، اما در مقایسه با دو فناوری لوله‌گذاری کمکی دیگر، نتایج برجسته‌ای نشان نمی‌دهد. مزایا.

گزارش شده است که ویژگی‌های فناوری TPS شامل نکات زیر است:

(1) برش برای سپتوم پانکراس-صفراوی کوچک است؛

(2) میزان بروز عوارض بعد از عمل کم است؛

(3) انتخاب جهت برش به راحتی قابل کنترل است.

(4) این روش می‌تواند برای بیمارانی که لوله‌گذاری مکرر در مجرای پانکراس یا نوک سینه‌هایشان در داخل دیورتیکول قرار دارد، استفاده شود.

بسیاری از مطالعات اشاره کرده‌اند که TPS نه تنها می‌تواند به طور مؤثر میزان موفقیت لوله‌گذاری دشوار مجرای صفراوی را بهبود بخشد، بلکه میزان عوارض پس از ERCP را نیز افزایش نمی‌دهد. برخی از محققان پیشنهاد می‌کنند که اگر لوله‌گذاری مجرای پانکراس یا پاپیلای کوچک دوازدهه به طور مکرر رخ دهد، ابتدا باید TPS در نظر گرفته شود. با این حال، هنگام استفاده از TPS، باید به احتمال تنگی مجرای پانکراس و عود پانکراتیت توجه شود که از خطرات احتمالی طولانی مدت TPS هستند.

اسفنکتروتومی از پیش برش داده شده، PST

تکنیک PST از نوار قوسی پاپیلاری به عنوان حد بالایی پیش برش و جهت ساعت ۱-۲ به عنوان مرز باز کردن اسفنکتر پاپیلای دوازدهه برای یافتن دهانه مجرای صفراوی و پانکراس استفاده می‌کند. در اینجا PST به طور خاص به تکنیک استاندارد پیش برش اسفنکتر نوک پستان با استفاده از چاقوی قوسی اشاره دارد. به عنوان یک استراتژی برای مقابله با لوله گذاری دشوار مجرای صفراوی برای ERCP، فناوری PST به طور گسترده به عنوان اولین انتخاب برای لوله گذاری دشوار در نظر گرفته شده است. پیش برش آندوسکوپی اسفنکتر نوک پستان به برش آندوسکوپی مخاط سطح پاپیلا و مقدار کمی از عضله اسفنکتر از طریق یک چاقوی برش برای یافتن دهانه مجرای صفراوی و سپس استفاده ازسیم راهنمایا کاتتر برای لوله گذاری مجرای صفراوی.

یک مطالعه داخلی نشان داد که میزان موفقیت PST به ۸۹.۶۶٪ می‌رسد که تفاوت معنی‌داری با DGT و TPS ندارد. با این حال، میزان بروز PEP در PST به طور قابل توجهی بیشتر از DGT و TPS است.

در حال حاضر، تصمیم به استفاده از این فناوری به عوامل مختلفی بستگی دارد. به عنوان مثال، در یک گزارش آمده است که PST بهتر است در مواردی که پاپیلای دوازدهه غیرطبیعی یا تحریف شده است، مانند تنگی دوازدهه یا بدخیمی، استفاده شود.
علاوه بر این، در مقایسه با سایر استراتژی‌های مقابله، PST میزان بروز عوارضی مانند PEP را بیشتر دارد و الزامات عمل بالاست، بنابراین این عمل بهتر است توسط آندوسکوپیست‌های باتجربه انجام شود.

6. پاپیلوتومی با چاقوی سوزنی، NKP

NKP یک تکنیک لوله‌گذاری با کمک چاقوی سوزنی است. هنگامی که لوله‌گذاری دشوار است، می‌توان از یک چاقوی سوزنی برای برش بخشی از پاپیلا یا اسفنکتر از دهانه پاپیلا دوازدهه در جهت ساعت ۱۱-۱۲ استفاده کرد و سپس از ...سیم راهنمایا کاتتر برای قرار دادن انتخابی در مجرای صفراوی مشترک. به عنوان یک استراتژی مقابله‌ای برای لوله‌گذاری دشوار مجرای صفراوی، NKP می‌تواند به طور مؤثر میزان موفقیت لوله‌گذاری دشوار مجرای صفراوی را بهبود بخشد. در گذشته، عموماً اعتقاد بر این بود که NKP میزان بروز PEP را در سال‌های اخیر افزایش می‌دهد. در سال‌های اخیر، بسیاری از گزارش‌های تحلیلی گذشته‌نگر اشاره کرده‌اند که NKP خطر عوارض بعد از عمل را افزایش نمی‌دهد. شایان ذکر است که اگر NKP در مراحل اولیه لوله‌گذاری دشوار انجام شود، به بهبود میزان موفقیت لوله‌گذاری کمک زیادی خواهد کرد. با این حال، در حال حاضر هیچ اجماعی در مورد زمان استفاده از NKP برای دستیابی به بهترین نتایج وجود ندارد. یک مطالعه گزارش داد که میزان لوله‌گذاری NKP اعمال شده در طولای آر سی پیکمتر از 20 دقیقه به طور قابل توجهی بالاتر از NKP اعمال شده پس از 20 دقیقه بود.

بیمارانی که کانولاسیون مجرای صفراوی برایشان دشوار است، در صورتی که برآمدگی نوک سینه یا اتساع قابل توجه مجرای صفراوی داشته باشند، بیشترین بهره را از این تکنیک خواهند برد. علاوه بر این، گزارش‌هایی وجود دارد که نشان می‌دهد در مواجهه با موارد دشوار لوله‌گذاری، استفاده ترکیبی از TPS و NKP میزان موفقیت بالاتری نسبت به استفاده به تنهایی دارد. عیب این روش این است که تکنیک‌های برش چندگانه اعمال شده روی نوک سینه، احتمال بروز عوارض را افزایش می‌دهد. بنابراین، تحقیقات بیشتری لازم است تا ثابت شود که آیا باید برش زودهنگام قبل از عمل را برای کاهش بروز عوارض انتخاب کرد یا چندین اقدام اصلاحی را برای بهبود میزان موفقیت لوله‌گذاری دشوار ترکیب کرد.

VII. فیستولوتومی با چاقوی سوزنی، NKE

تکنیک NKF به استفاده از یک چاقوی سوزنی برای سوراخ کردن مخاط حدود ۵ میلی‌متر بالاتر از نوک پستان، با استفاده از جریان مختلط برای برش لایه به لایه در جهت ساعت ۱۱ تا زمانی که ساختار روزنه مانند یا سرریز صفرا پیدا شود، و سپس با استفاده از یک سیم راهنما برای تشخیص خروج صفرا و برش بافت اشاره دارد. لوله‌گذاری انتخابی مجرای صفراوی در محل زردی انجام شد. جراحی NKF بالای دهانه نوک پستان برش می‌دهد. به دلیل وجود سینوس مجرای صفراوی، آسیب حرارتی و آسیب مکانیکی به دهانه مجرای پانکراس را به طور قابل توجهی کاهش می‌دهد، که می‌تواند بروز PEP را کاهش دهد.

مطالعه‌ای توسط جین و همکارانش نشان داد که میزان موفقیت لوله‌گذاری NK می‌تواند به ۹۶.۳٪ برسد و هیچ PEP بعد از عمل وجود ندارد. علاوه بر این، میزان موفقیت NKF در برداشتن سنگ تا ۹۲.۷٪ است. بنابراین، این مطالعه NKF را به عنوان اولین انتخاب برای برداشتن سنگ مجرای صفراوی مشترک توصیه می‌کند. در مقایسه با پاپیلومیوتومی معمولی، خطرات عمل NKF هنوز بیشتر است و مستعد عوارضی مانند سوراخ شدن و خونریزی است و به سطح عملیاتی بالایی از متخصصان آندوسکوپی نیاز دارد. نقطه صحیح باز شدن پنجره، عمق مناسب و تکنیک دقیق، همگی باید به تدریج آموخته شوند. تسلط.

در مقایسه با سایر روش‌های پیش از برش، NKF روشی راحت‌تر با میزان موفقیت بالاتر است. با این حال، این روش برای کسب مهارت نیاز به تمرین طولانی مدت و انباشت مداوم توسط اپراتور دارد، بنابراین این روش برای مبتدیان مناسب نیست.

هشتم. تکرار ERCP

همانطور که در بالا ذکر شد، راه‌های زیادی برای مقابله با لوله‌گذاری دشوار وجود دارد. با این حال، هیچ تضمینی برای موفقیت ۱۰۰٪ وجود ندارد. منابع مرتبط اشاره کرده‌اند که وقتی لوله‌گذاری مجرای صفراوی در برخی موارد دشوار است، لوله‌گذاری طولانی مدت و متعدد یا اثر نفوذ حرارتی برش از پیش انجام شده می‌تواند منجر به ادم پاپیلای دوازدهه شود. اگر عمل ادامه یابد، نه تنها لوله‌گذاری مجرای صفراوی ناموفق خواهد بود، بلکه احتمال عوارض نیز افزایش می‌یابد. در صورت بروز وضعیت فوق، می‌توانید خاتمه دادن به روند فعلی را در نظر بگیرید.ای آر سی پیابتدا عمل جراحی و سپس ERCP دوم را در زمان دلخواه انجام دهید. پس از ناپدید شدن پاپیلوادم، عمل ERCP برای دستیابی به لوله گذاری موفق آسان تر خواهد بود.

دانلان و همکارانش آزمایش دوم را انجام دادندای آر سی پیعمل جراحی روی ۵۱ بیمار که ERCP آنها پس از برش اولیه با سوزن و چاقو شکست خورده بود، و ۳۵ مورد موفقیت‌آمیز بود، و میزان عوارض افزایش نیافت.

کیم و همکارانش عمل ERCP دوم را روی ۶۹ بیمار انجام دادند که ناموفق بود.ای آر سی پیپس از برش اولیه با چاقوی سوزنی، و ۵۳ مورد موفق بودند، با میزان موفقیت ۷۶.۸٪. موارد ناموفق باقی مانده نیز تحت عمل جراحی ERCP سوم قرار گرفتند، با میزان موفقیت ۷۹.۷٪. و انجام چندین عمل، بروز عوارض را افزایش نداد.

یو لی و همکارانش آموزش متوسطه اختیاری انجام دادندای آر سی پیروی ۷۰ بیمار که ERCP پس از برش اولیه با چاقوی سوزنی ناموفق بود و ۵۰ مورد موفقیت‌آمیز بود. میزان موفقیت کلی (ERCP اول + ERCP ثانویه) به ۹۰.۶٪ افزایش یافت و میزان عوارض به طور قابل توجهی افزایش نیافت. اگرچه گزارش‌ها اثربخشی ERCP ثانویه را اثبات کرده‌اند، اما فاصله بین دو عمل ERCP نباید خیلی طولانی باشد و در برخی موارد خاص، تأخیر در تخلیه صفرا ممکن است وضعیت را بدتر کند.

IX. تخلیه صفراوی با هدایت آندوسکوپیک سونوگرافی، EUS-BD

EUS-BD یک روش تهاجمی است که در آن از یک سوزن سوراخ کننده برای سوراخ کردن کیسه صفرا از معده یا مجرای دوازدهه تحت هدایت سونوگرافی استفاده می‌شود، از طریق پاپیلای دوازدهه وارد دوازدهه می‌شود و سپس لوله گذاری صفراوی انجام می‌شود. این تکنیک شامل هر دو رویکرد داخل کبدی و خارج کبدی است.

یک مطالعه گذشته‌نگر گزارش داد که میزان موفقیت EUS-BD به 82٪ رسیده و میزان عوارض بعد از عمل تنها 13٪ بوده است. در یک مطالعه مقایسه‌ای، EUS-BD در مقایسه با فناوری پیش از برش، میزان موفقیت لوله‌گذاری آن بالاتر بود و به 98.3٪ رسید که به طور قابل توجهی بالاتر از 90.3٪ پیش از برش بود. با این حال، تاکنون، در مقایسه با سایر فناوری‌ها، هنوز تحقیقات کمی در مورد کاربرد EUS برای موارد دشوار وجود دارد.ای آر سی پیلوله گذاری. داده‌های کافی برای اثبات اثربخشی فناوری سوراخ کردن مجرای صفراوی هدایت شده با EUS برای موارد دشوار وجود ندارد.ای آر سی پیلوله گذاری. برخی مطالعات نشان داده اند که این کار باعث کاهش نقش PEP بعد از عمل شده است.

۱۰. تخلیه صفرا از طریق کبد از طریق پوست، PTCD

PTCD یکی دیگر از تکنیک‌های معاینه تهاجمی است که می‌تواند در ترکیب با ... مورد استفاده قرار گیرد.ای آر سی پیبرای لوله‌گذاری دشوار مجرای صفراوی، به ویژه در موارد انسداد بدخیم صفراوی. این تکنیک از یک سوزن سوراخ‌کننده برای ورود از راه پوست به مجرای صفراوی، سوراخ کردن مجرای صفراوی از طریق پاپیلا و سپس لوله‌گذاری رتروگراد مجرای صفراوی از طریق یک سوراخ رزرو شده استفاده می‌کند.سیم راهنمایک مطالعه، ۴۷ بیمار با لوله‌گذاری دشوار در مجرای صفراوی که تحت تکنیک PTCD قرار گرفته بودند را مورد تجزیه و تحلیل قرار داد و میزان موفقیت به ۹۴٪ رسید.

مطالعه‌ای توسط یانگ و همکارانش نشان داد که کاربرد EUS-BD به طور واضح در مورد تنگی ناف ریه و نیاز به سوراخ کردن مجرای صفراوی داخل کبدی راست محدود است، در حالی که PTCD مزایای انطباق با محور مجرای صفراوی و انعطاف‌پذیری بیشتر در هدایت دستگاه‌ها را دارد. لوله‌گذاری مجرای صفراوی باید در چنین بیمارانی استفاده شود.

PTCD یک عمل جراحی دشوار است که نیاز به آموزش سیستماتیک طولانی مدت و تکمیل تعداد کافی از موارد دارد. انجام این عمل برای افراد تازه کار دشوار است. PTCD نه تنها انجام آن دشوار است، بلکهسیم راهنماهمچنین ممکن است در طول پیشرفت به مجرای صفرا آسیب برساند.

اگرچه روش‌های فوق می‌توانند میزان موفقیت لوله‌گذاری دشوار مجرای صفراوی را به میزان قابل توجهی بهبود بخشند، اما انتخاب روش باید به طور جامع در نظر گرفته شود. هنگام انجامای آر سی پی، SGT، DGT، WGC-PS و سایر تکنیک‌ها می‌توانند در نظر گرفته شوند؛ اگر تکنیک‌های فوق با شکست مواجه شوند، آندوسکوپیست‌های ارشد و باتجربه می‌توانند تکنیک‌های پیش از برش مانند TPS، NKP، NKF و غیره را انجام دهند؛ اگر هنوز لوله‌گذاری انتخابی مجرای صفراوی امکان‌پذیر نباشد، جراحی ثانویه انتخابی انجام می‌شود.ای آر سی پیاگر هیچ یک از تکنیک‌های فوق نتواند مشکل لوله‌گذاری دشوار را حل کند، می‌توان از روش‌های تهاجمی مانند EUS-BD و PTCD برای حل مشکل استفاده کرد و در صورت لزوم، درمان جراحی را انتخاب کرد.

ما، شرکت ابزار پزشکی جیانگشی ژورویهوا، تولیدکننده‌ای در چین هستیم که در زمینه مواد مصرفی آندوسکوپی، مانند پنس بیوپسی، هموکلیپ، پولیپ اسکلروتراپی، کاتتر اسپری، برس‌های سیتولوژی، تخصص داریم.سیم راهنما, سبد جمع آوری سنگ, کاتتر تخلیه صفراوی بینیو غیره که به طور گسترده در EMR، ESD استفاده می‌شوند،ای آر سی پیمحصولات ما دارای گواهینامه CE و کارخانه‌های ما دارای گواهینامه ISO هستند. کالاهای ما به اروپا، آمریکای شمالی، خاورمیانه و بخشی از آسیا صادر شده و به طور گسترده مورد توجه و تحسین مشتریان قرار گرفته است!